Να γελάσουμε και λιγάκι...

Ο άνεμος
Σε ένα κρητικό πανηγύρι πάει ένας να δώσει μια παραγγελιά στο λυράρη. Του λέει:
-Σύντεκνε παίξε μου τον άνεμο.
Ευθύς αμέσως ο λυράρης παίζει τον άνεμο. Μετά από λίγο σηκώνεται πάλι ο ίδιος, πάει στο λυράρη και του λέει:
-Σύντεκνε παίξε μου τον άνεμο.
Ο λυράρης παίζει το κομμάτι. Μετά από λίγο, σηκώνεται πάλι ο ίδιος άνθρωπος και πάει να δώσει παραγγελιά. Του λέει:
-Παίξε μου τον άνεμο.
Ο λυράρης παίζει τον άνεμο. Τελειώνει το κομμάτι. Μετά από λίγο σηκώνεται πάλι, πάει στο λυράρη και του λέει:
-Παίξε μου τον άνεμο.
Αυτό γίνεται άλλες δυο φορές και την έκτη φορά που πάει τον ρωτάει ο λυράρης:
-Κουμπάρε έχω παίξει τον άνεμο τόσες φορές.
-Εκιά θα τον παίζεις μέχρι να τον μάθεις.

Ξένες Γλώσσες
Σε μιά ραχούλα καθόνταν ο Σήφης και ο Μανούσος και αγνάντευαν την δύση του ήλιου στον Ψηλορείτη. Κάποια στιγμή πλησιάζει ένας τουρίστας και τους λέει:
- Ντου γιου σπικ ίγκλις;
Κοιτιόνται οι δυο τους και απαντάει ο Μανούσος:
- Τς.
- Σπρέχεν ζι ντόιτς;
- Τς.
- Παρλάρε ιταλιάνο;
- Τς.
- Παρλέ βου φρανσέ;
- Τς.
- Πάρλα εσπανιόλ;
- Τς.
Απογοητευμένος ο τουρίστας απομακρύνεται.
Λέει ο Σήφης του Μανούσου:
- Μωρέ Μανούσο...
- Μμμμ;
- Μωρέ Μανούσο εν κατέομε καμμιά ξένη γλώσσα. Πρέπει να πάμε να μάθουμε καμμία...
- Γιάντα μωρέ Σήφη; Ήντα να τηνε κάμομε;
- Ε, τι... Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
- Και τούτος που ήξευρε πέντε μωρέ, συνεννοήθηκε;