Άλλαξε η Κρήτη;

Στην προηγούμενη εγγραφή μου, μεταξύ των άλλων, σε ένα συλλογισμό αν άλλαξε η Κρήτη, η Κρήτη του χθες με την Κρήτη του σήμερα, διατύπωσα μια αισιόδοξη άποψη σχετικά με το παρόν και το μέλλον της.

Τι ήθελα και το έγραφα; Τα σχόλια των περισσότερων φίλων μου έμοιαζαν με επικήδειους της αλλοτριωμένης Κρήτης!
Στα mail ακόμα χειρότερα. Εκεί "επι προσωπικού" άκουσα και μερικά που δεν περιγράφονται!

Δεν κρύβομαι φυσικά πίσω απ΄το δάκτυλό μου, ξέρω καλά όπως όλοι, πως και η Κρήτη μας δεν θα ήταν δυνατόν να αποφύγει την αλλοτρίωση της παγκοσμιοποίησης, όσο κι αν αυτό μας πειράζει και μας στενοχωρεί.
Οι φυσικές ομορφιές της πάλι, οι ατέλειωτες δαντελωτές της παραλίες, η προβολή τους μέσα από ταινίες και φωτογραφίες, που λειτουργούν σαν μαγνήτης επισκεπτών απ΄όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, μοιραία την οδήγησαν στην αναπόφευκτη πλεον εμπορευματοποίηση.

Όμως, θέλω να βλέπω τα πράγματα αισιόδοξα. Πιστεύω στις αθάνατες ηθικές αξίες των Κρητών, αυτές που δίνουν ζωή και υπόσταση στο νησί.
Πιστεύω στη φιλοξενία, που δεν τους τη δίδαξε καμία πολυεθνική εταιρία δημοσίων σχέσεων για να προωθήσουν τις τουριστικές τους μονάδες, αλλά την έχουν στο αίμα τους, γεννήθηκαν με αυτή, και θα πεθάνουν μ΄αυτή, κληρονομιά πολύτιμη από πάππου προς πάππου..
Πιστεύω στο φιλότιμο. Αυτό το μαγικό, καθαρά Ελληνικό φίλτρο, που σκλαβώνει και την πιο σκληρή καρδιά, αν της στάξεις μέσα μια μικρή σταγόνα..
Πιστεύω στο αίσθημα της λευτεριάς, στον έμφυτο πολιτισμό, στις κοντυλιές της λύρας, στην τσικουδιά, στη δύνη του πεντοζάλη.

Αυτά τα Ιερά γινόντουσαν και θα γίνονται όσο υπάρχει Κρήτη.
Ποτέ δεν σταμάτησαν, ποτέ δεν θα σταματήσουν.
Γιατί ο Κρητικός, πέρα απ΄τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης, πέρα απ΄τους νόμους του εμπορίου και της διαφήμισης, γλεντάει όποτε έχει την ανάγκη να γλεντήσει, και κλαίει όποτε έχει την ανάγκη να κλάψει.
Ξέρετε γιατί;
Γιατί γεννηθήκαμε κουζουλοί, και αυτή την κουζουλάδα, κανείς δεν μπορεί να μας την πειράξει!