Πάσχα στην εξοχή!

Πάει κι αυτό το Πάσχα (στην εξοχή όπως πάντα)...
Ωραία ήταν τα κόκκινα αυγά του, τα κοκορέτσια, οι γαρδούμπες και τ' αρνιά του. Ωραία τα κρασιά, οι τσικουδιές και οι ρακές, και πάνω απ΄όλα οι ξάπλες του.

Να μη ξεχάσω και τα θρησκευτικά μας καθήκοντα τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο. Όλοι μαζί στο προαύλιο της εκκλησίας με τα καλά μας και με τα κεριά μας, τη μια πένθιμα, την άλλη λευκά, ανάλογα τη μεγάλη μέρα.
Πιστοί στο ραντεβού των πιστών όπως κάθε χρόνο, πέντε λεπτά πριν το "γλυκύ μου έαρ" ή το "Χριστός Ανέστη" ανάλογα τη μεγάλη ημέρα.
Και μετά στα ουζερί για ποικιλίες ή στα σπίτια για μαγειρίτσα, πάλι ανάλογα τη μεγάλη ημέρα.
Κι όλα αυτά τα θρησκευτικομαγειρικά μέχρι την Κυριακή του Πάσχα, όπου ο μεν Χριστός ανασταίνεται, μας ρίχνει μια μούντζα για την αχαριστία μας και την κάνει, το δράμα Του όμως μεταφέρεται στα εξίσου αθώα και μερικώς ανυποψίαστα αμνοερίφια.

Και νάτα πάνω στις σούβλες, γυμνά, ξυρισμένα, αλλού τα σώματά τους, αλλού τα έντερα, αλλού τα συκώτια τους, οι σπλήνες και τα νεφρά τους...
Νάτα να στριφογυρίζουν αργά και βασανιστικά πάνω στη θράκα, κι εμείς να γυροφέρνουμε από πάνω τους, ελέγχοντας τη φλόγα, την πέτσα, το λαδολέμονο και τα μπαχαρικά, όλοι ειδικοί, ψήστες από τα γεννοφάσκια μας.
Μια Κυριακή του Πάσχα, θαρρείς φωτοτυπία της περσινής, με τις σούβλες και τις εξοχές της, με τα κρασιά και τα λιβάνια της, με τους ύμνους και τα πεντοζάλια, με τα αγαπημένα πρόσωπα και τις χοληστερίνες της.

Grand finale η μεγάλη των πιστών επιστροφή: Μποτιλιαρίσματα, εθνικές, έργα, διόδια, έργα, διόδια, μποτιλιαρίσματα, διόδια, έργα, γαμοσταυρίδια, έργα, διόδια...
...επιστροφή στο σπίτι (σπίτι μου σπιτάκι μου), ξεφόρτωμα, κουβάλημα, λογαριασμοί κάτω απ΄την πόρτα για το καλωσόρισμα, πάλι γαμοσταυρίδια.

Άντε βρε, και του χρόνου!
Ά, ναι! Και ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!