Τοποθεσία: Παλάτι Κνωσού, ξημερώματα.
Έτος: -
Αγουροξυπνημένοι Μινωίτες κάνουν μια σύντομη προσευχή στο Δία και ξεκινάνε για την καθημερινότητα.
Λίγο πιο κάτω, στο λιμάνι, τα ψηλόπλωρα πλοία με φουσκωμένες και χορτάτες από εμπορεύματα κοιλιές, ετοιμάζονται να σαλπάρουν.
Προορισμός; Παντού.
Ένα βουητό ακούγεται, κάμποση σκόνη και οι γνώριμοι κραδασμοί στη Γη. Στο βάθος ο Τάλως τρέχει. Τα περισσότερα μάτια στρέφονται -πιο πολύ από συνήθεια- πάνω στο γιγάντιο μεταλλικό κορμί του, που ήδη αντανακλά τις πρώτες ακτίνες του Ήλιου.
Για να τρέχει έτσι, κάπου το νησί κινδυνεύει, σκέφτονται χαλαρά...
Τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί όλοι ξέρουν πως οι μόνοι που κινδυνεύουν, είναι οι αφελείς εισβολείς, που σε λίγο θα δουν ουρανοκατέβατα βράχια να μεγαλώνουν δραματικά πάνω απ΄τα αδειανά απληροφόρητα κεφάλια τους.
Οι πρώτοι τουρίστες καταφθάνουν. Πούλμαν και ΙΧ σταματημένα ανάμεσα σε κάρα, άμαξες και άρματα μάχης. Ένα αταίριαστο διαχρονικό πάρκινκ θα έλεγε κανείς, αν υπήρχε φυσικά ο χρόνος..
Παλάτι: Στρατιώτες και πρίγκιπες με χάλκινα σπαθιά ανεβοκατεβαίνουν τα ολοκαίνουργια αστραφτερά σκαλοπάτια. Άντρες με λεπτεπίλεπτες μέσες, γυναίκες με μαύρες μπούκλες και βαμμένα χείλη συναντιούνται, μιλάνε, μπαινοβγαίνουν στα άπειρα πολυτελή διαμερίσματα
Στον ίδιο χώρο, άνθρωποι με digital μηχανές φωτογραφίζουν ερείπια. Τα μάτια τους βλέπουν γκρεμισμένες πέτρες αντί για ολόλαμπρα παλάτια, οι φακοί τους αδυνατούν να εστιάσουν τις μελαχρινές καλλονές, επικεντρώνονται μόνο σε ραγισμένες κολώνες και σπασμένα πιθάρια.
Ο ένας περνάει μέσα απ΄τον άλλο, αισθάνεται την παρουσία και την ανάσα του, μα πως να τον δει, χωρίς το χρόνο...
Γιατί ο χρόνος (αν υπήρχε) ακούει να μιλάμε για παρελθόν, παρόν και μέλλον και γελάει με την αφέλειά μας!
Γιατί ο χρόνος (που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει), ακούει για τόπους, για σημεία του ορίζοντα και μακρινά ταξίδια και ξεκαρδίζεται με την άγνοια μας.
Γιατί ο χρόνος (σε περίπτωση που υπάρχει) δεν είναι μόνος του, κουβαλάει μαζί του άπειρες διαστάσεις, και μπορεί την ίδια στιγμή, στο ίδιο σημείο, να κάνει τα πάντα!
Αγουροξυπνημένοι Μινωίτες κάνουν μια σύντομη προσευχή στο Δία και ξεκινάνε για την καθημερινότητα.
Λίγο πιο κάτω, στο λιμάνι, τα ψηλόπλωρα πλοία με φουσκωμένες και χορτάτες από εμπορεύματα κοιλιές, ετοιμάζονται να σαλπάρουν.
Προορισμός; Παντού.
Ένα βουητό ακούγεται, κάμποση σκόνη και οι γνώριμοι κραδασμοί στη Γη. Στο βάθος ο Τάλως τρέχει. Τα περισσότερα μάτια στρέφονται -πιο πολύ από συνήθεια- πάνω στο γιγάντιο μεταλλικό κορμί του, που ήδη αντανακλά τις πρώτες ακτίνες του Ήλιου.
Για να τρέχει έτσι, κάπου το νησί κινδυνεύει, σκέφτονται χαλαρά...
Τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί όλοι ξέρουν πως οι μόνοι που κινδυνεύουν, είναι οι αφελείς εισβολείς, που σε λίγο θα δουν ουρανοκατέβατα βράχια να μεγαλώνουν δραματικά πάνω απ΄τα αδειανά απληροφόρητα κεφάλια τους.
Οι πρώτοι τουρίστες καταφθάνουν. Πούλμαν και ΙΧ σταματημένα ανάμεσα σε κάρα, άμαξες και άρματα μάχης. Ένα αταίριαστο διαχρονικό πάρκινκ θα έλεγε κανείς, αν υπήρχε φυσικά ο χρόνος..
Παλάτι: Στρατιώτες και πρίγκιπες με χάλκινα σπαθιά ανεβοκατεβαίνουν τα ολοκαίνουργια αστραφτερά σκαλοπάτια. Άντρες με λεπτεπίλεπτες μέσες, γυναίκες με μαύρες μπούκλες και βαμμένα χείλη συναντιούνται, μιλάνε, μπαινοβγαίνουν στα άπειρα πολυτελή διαμερίσματα
Στον ίδιο χώρο, άνθρωποι με digital μηχανές φωτογραφίζουν ερείπια. Τα μάτια τους βλέπουν γκρεμισμένες πέτρες αντί για ολόλαμπρα παλάτια, οι φακοί τους αδυνατούν να εστιάσουν τις μελαχρινές καλλονές, επικεντρώνονται μόνο σε ραγισμένες κολώνες και σπασμένα πιθάρια.
Ο ένας περνάει μέσα απ΄τον άλλο, αισθάνεται την παρουσία και την ανάσα του, μα πως να τον δει, χωρίς το χρόνο...
Γιατί ο χρόνος (αν υπήρχε) ακούει να μιλάμε για παρελθόν, παρόν και μέλλον και γελάει με την αφέλειά μας!
Γιατί ο χρόνος (που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει), ακούει για τόπους, για σημεία του ορίζοντα και μακρινά ταξίδια και ξεκαρδίζεται με την άγνοια μας.
Γιατί ο χρόνος (σε περίπτωση που υπάρχει) δεν είναι μόνος του, κουβαλάει μαζί του άπειρες διαστάσεις, και μπορεί την ίδια στιγμή, στο ίδιο σημείο, να κάνει τα πάντα!
1 σχόλιο:
Καλημερα απο το Καστρο..
{ΩΡΑΙΑ ΘΕΜΑΤΑ}
Δημοσίευση σχολίου