Πασχαλινή πρόταση.

Και το Πάσχα πλησιάζει...

Τα παιδιά θα τη βρουν όπως πάντα. Είτε λόγω λαμπάδας, είτε λόγω εξοχής, έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς αυτοσυγκίνησης. (Όχι σαν και μας που συνδέουμε με καλώδιο USB τον εγκέφαλο μας με την τηλεόραση για να "φορτώσουμε" τις μαλακίες της ημέρας)...

Θα μπορούσαμε όμως να συγκινηθούμε κι εμείς οι μεγαλύτεροι, να ξαναζήσουμε ξεχασμένες εμπειρίες.

Στην εκκλησία ας πούμε!

Όχι βέβαια λόγω θρησκείας κλπ. Οι παπάδες μας έχουν κάνει να τα σιχαθούμε όλα αυτά, και το μόνο που κατάφεραν ήταν να μας αποδείξουν πως δεν υπάρχει Θεός, γιατί αν υπήρχε, δεν θα υπήρχαν αυτοί.

Είπαν όμως με τα πολλά και μια σοφή κουβέντα: Ο άνθρωπος έγινε καθ' εικόνα και ομοίωση με το Θεό.

Που πάει να πει, πως όλοι είμαστε εν δυνάμει θεοί, πως όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα θεό, άλλοι με θ κεφαλαίο, άλλοι μικρομεσαίο, άλλοι ημιτασιόν, θεό τέλος πάντων με υπογραφή και κανα δυό σφραγίδες από την εφορία!

Και εδώ που τα λέμε, καλός ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις, δε φτιάξανε τραγουδάκια, ύμνους φτιάξανε, αλλά το "γλυκύ μου έαρ" χίλια χρόνια να γράφανε, ούτε να το πλησιάσουν δεν θα καταφέρνανε.

Άσε τη ζωγραφική. Τι τσαρούχηδες (με τα ναυτικά παπάρια), τι Παρθένηδες, τι παλιοί και καινούργιοι, κανένας τους δεν απόδωσε τόσο πιστά τον πόνο στο πρόσωπο της μάνας Παναγίας, όσο οι αγιογράφοι μας.

Να λοιπόν η εκκλησία, ένας τόπος που διαθέτει όλα τα παραπάνω, που ανάμεσα από πολύχρωμους άγιους με χρυσά φωτοστέφανα και τους μοναδικούς ύμνους της Μεγάλης Βδομάδας , μπορούμε να αυτοσυγκεντρωθούμε, να αναζητήσουμε τον εαυτό μας ("Έδιζησάμην έμεωυτόν" που έλεγε και ο παππούς μας ο Ηράκλειτος) και ίσως, λέω ίσως αν είμαστε τυχεροί, ανακαλύψουμε και αυτό τον μικρό Θεό που κρύβουμε μέσα μας!

Και μη ξεχνάμε στην όλη ατμόσφαιρα, τη μαγική, ταξιδιάρικη μυρωδιά απ΄τα λιβάνια. Τσάμπα μαστούρα δηλαδή.

Τι κάνετε, ακόμα καθόσαστε;