Και τι έγινε που ξέρουμε πεντέξι κωδικούς;
Που μπορούμε να "ξεκλειδώσουμε" τα νοήματα που κρύβει το ηλιοβασίλεμα ή το φτερούγισμα ενός γλάρου;
Και τι έγινε αν γνωρίζουμε τα ονόματα των κυμάτων,
αν καταλαβαίνουμε τους στίχους των τραγουδιών της φάλαινας,
κάτω στα γνώριμα σκοτεινά βάθη των ωκεανών;
Κάποιοι μπορεί να μας θεωρήσουν και τρελούς!
Επειδή μας βλέπουν να μιλάμε με τη θάλασσα,
να χαιρόμαστε για ένα περίεργο βότσαλο που βρήκαμε στην παραλία
ή και να δακρύζουμε από συγκίνηση, στη θέα ενός ασήμαντου γι αυτούς κοχυλιού.
Μερικές φορές καμαρώνουμε,
αισθανόμαστε προνομιούχοι που έχουμε αυτά τα μαγικά κλειδιά,
που ανοίγουν τις πύλες των ονείρων και της συγκίνησης!
Κατά βάθος όμως, αισθανόμαστε μοναξιά.
Είμαστε λίγοι και δυστυχώς σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία της Γης.
Έχουμε την Ευλογία να βλέπουμε πέρα απ΄τα σύνορα της ανθρώπινης μιζέριας,
μα παράλληλα την Κατάρα να μη μπορούμε να μοιραστούμε
τη συγκίνηση της εμπειρίας μας....
9 σχόλια:
Περιμένω να πιούμε εκείνη τη τσικουδιά...να δω πότε θα αξιωθούμε!!:)
Στους κωδικούς γίναμε όλοι ειδικοί.Μα η μοναξιά ξεκλειδώνει αλλιώς.Με κλειδιά που ή χάσαμε ή ξεχάσαμε.Μια καλή λέξη,ένα άγγιγμα,ακόμη και πίνοντας μια τσικουδιά με έναν φίλο.Πράγματα απλά συνθέτουν ότι ξεκλειδώνει την μοναξιά που ζούμε όλοι μας.Γιατί αν πει κανείς ότι δεν την κουβαλά στο πετσί του,μάλλον δεν έχει το θάρρος να το παραδεχτεί.
ΥΓ. Συνέχισε να μιλάς με όλα αυτά τα ωραία που περιγράφεις.Είναι πολύ πιο πιθανό να σε καταλάβουν αυτά παρά οι άνθρωποι.Ώρα σου καλή!
Καλημέρα busy
θα την πιούμε, που θα πάει; Αν καταφέρω να κατέβω Κρήτη, θα σε ενημερώσω.
Προς το παρόν, πίνε εσύ και για μένα!
Καλημέρα Πυθαράκι
Ξέρεις, οι άνθρωποι συνήθως δεν με κατάλαβαίνουν. Στην αρχή καμάρωνα γι΄αυτό. Τώρα αρχίζω και βαριέμαι.
Συμφωνώ σε όσα μου γράφεις και χαίρομαι που μπορείς και διαβάζεις πίσω απ΄τις λέξεις!
Τα λέμε.
Από τυχαία περιήγηση σε blogs της Κρήτης βρέθηκα εδώ και...χαίρομαι ιδιατέρως
Στέλιο πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα διαβάζουν πίσω από τις λέξεις...κουραζόμαστε το ξέρω...δεν το βάζουμε όμως κάτω...άκου το "Πυθαράκι"... έχω και σταμναγκάθια και χοχλιούς:)!
Καλοσώρισες Vita
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Θα μου επιτρέψεις να σου προσφέρω ένα παγωμένο ρακόμελο;
Ρε Busy,
άσε με να ηρεμήσω, μη με βάζεις σε πειρασμούς με τους μεζέδες σου!
Σήμερα είχαμε πάει σε ένα εστιατόριο, ήξεραν πως είμαι Κρητικός.
"Σου έχω χοχλιούς μπουμπουριστούς!" μου πρότεινε η ιδιοκτήτρια, και μου έφερε κάτι καχεκτικά σαλιγγαράκια που κολυμπάγαν σε ένα πορτοκαλί ζουμί.
Και έρχεσαι μετά εσυ και μου προτείνεις αυθεντικούς Κρητικούς χοχλιούς (με προφορά) και σταμναγκάθια.
Πάει, τάπαιξα.....
Τουλάχιστον υπάρχουν ακόμα τέτοιοι Άνθρωποι Στέλιο.Και αυτό είναι κάπως παρήγορο στην Γενική Μαυρίλα που μας έχουν υποβάλει..
Δημοσίευση σχολίου