Χέσε ψηλά κι αγνάντευε...

Ζούμε σε ένα εντελώς διεφθαρμένο κράτος.

(Η λέξη ζούμε γράφτηκε αυθόρμητα και είναι μάλλον ατυχής. Δεν ζούμε, δεν είναι ζωή αυτό το πράγμα. Η ζωή απαιτεί αξιοπρέπεια, αλληλοσεβασμό. Δε νομίζω πως τόσοι και τόσοι πρόγονοι μας πέθαναν πολεμώντας να μας εξασφαλίσουν αυτή τη γελοιότητα που βιώνουμε).

Τρακόσιοι κατάπτυστοι πολιτικάντηδες καλύπτουν με τους πλαδαρούς τους κώλους τα ιερά έδρανα της Βουλής, αλληλοκαλύπτοντας παράλληλα τις ανομίες τους, με βάση τον μοναδικό νόμο που γνωρίζουν και εφαρμόζουν, το νόμο της σιωπής...

Φυσικά αυτοί οι τρακόσιοι δεν έπεσαν ξαφνικά από τον ουρανό, σαν βιολογικά απορρίμματα κάποιων εξωγήινων ταξιδευτών του σύμπαντος (κοινώς σκατά από UFO).
Απαξάπαντες εξελέγησαν από εμάς, μέσα από νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες, που πάει να πει εκλογές, για όσους είναι αργόστροφοι και δυσκολεύονται να με πιάσουν με την πρώτη.

Και όχι μόνο, για μερικούς από δαύτους τσακωθήκαμε, παίξαμε μπουνιές προεκλογικά: "Ο δικός μου ο καρκίνος είναι καλύτερος", "Ψήφισε ρε λευχαιμία να δεις άσπρη μέρα", "Ρε Aids και ξερό ψωμί!"(που πάει να πει, τόσο μαλάκες είμαστε!).

Και ξαφνικά, εκεί που καμαρώναμε για την Greek καταγωγή μας, εκεί που θεωρούσαμε τον Μέγα Αλέξανδρο τον Σωκράτη και τον Κολοκοτρώνη πρώτου βαθμού εξ αίματος συγγενείς μας, εκεί που κουτουπώναμε και καμιά αλλοδαπή έτσι για την πλάκα μας, σου λέει ο Γερμανός "Έλληνας είσαι ρε; Άρπα ένα ευρώ, να πάρεις σουβλάκι!"

Εκεί μας κατάντησαν οι τριακόσιοι, ξεπουλώντας την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά μας, το μέλλον των παιδιών μας (αλλά και των δικών τους), μόνο και μόνο για να για να αποκτήσουν το προνόμιο να γλύφουν λίγα από τα αποφάγια των αφεντικών τους.

Αυτή, τη συγκεκριμένη Ελλάδα, ας την χαίρονται οι πολιτικάντηδες του κώλου και τα σκυλάκια τους οι δημοσιογράφοι Δεν τη γουστάρω, δεν με αντιπροσωπεύει, δεν έχω καμία σχέση, την έχω γραμμένη.
Ζήτω ο Πλανήτης Γη!