Πως σας θυμίζω κάτι κολλημένους αρτηριοσκληρωτικούς γεροξεκούτηδες που λένε τα ίδια και τα ίδια.
Ζητάω πολλά; Να γυρίσω στο Νησί θέλω...
Να περάσω τη ζωή μου εκεί...
Να κάνω βόλτες στο Παλιό λιμάνι των Χανίων, να τρώω ποικιλίες (αν έχω δόντια), να πίνω καμιά τσικουδιά (αν μου έχει μείνει καθόλου συκώτι).
Να πηγαίνω στη Φαιστό και στη Κνωσό, να περπατώ στα αρχαία μονοπάτια, να χαιρετώ τις σκιές των γενναίων προγόνων μου και να τους ζητώ συγνώμη για τα χάλια μου...
Να βλέπω κάθε χρόνο τους Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελο όχι με τα μάτια βέβαια, (πιθανόν μέχρι τότε να έχω τυφλωθεί) αλλά επειδή είμαι αλαφροΐσκιωτος και μπορώ να βλέπω νεράϊδες και ξωτικά.
Να κολυμπώ στα σμαραγδένια νερά του Λυβικού (αν δεν μου τόχει απαγορέψει ο γιατρός για καμιά ανακοπή).
Να κοιτώ τη θάλασσα απ' της επάλξεις της Φορτέτζας (αν δεν πάσχω μέχρι τότε από ιλίγγους και βρεθώ μεσοπέλαγα εννοείται).
Να χορέψω πεντοζάλι σε κάποιο Σφακιανό πανηγύρι (αν δεν έχω παραλύσει στα κάτω άκρα).
Να γλεντήσω τέλος πάντων τη ζωή μου, (αν φυσικά είμαι ακόμα ζωντανός)
Ζητάω πολλά, ρε γαμώ το κερατό μου; (εάν δεν με έχει κερατώσει μέχρι τότε η γυναίκα μου με κανένα κοπέλι)..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου