11/2/14

Μάλια

Υπήρξε παλιά μια εποχή που φτιάχναμε και στολίζαμε τον τόπο μας για να υποδεχτούμε τους τουρίστες.
Όχι δουλίστικα πράγματα, ή εκμετάλλευση του ξένου, μια απλή συναλλαγή, και τίποτα άλλο: Σου δίνουμε τον Ήλιο μας, τη θάλασσα, την τσικουδιά, και συ μας δίνεις τα dollars.
Ευχαριστημένοι και οι δύο! Εμείς ανεβάζαμε το βιοτικό μας επίπεδο, και αυτοί φόρτιζαν για τον επόμενο χειμώνα τις μπαταρίες τους με Κρητική ενέργεια.
Ωραία χρόνια! Ναι καλά ο Ζορμπάς του Καζατζάκη και του Καλογιάννη.
Δυστυχώς όμως, τα πάντα έχουν ένα μέτρο. "Μέτρον άριστον" έλεγαν οι πρόγονοί μας, και πιστέψτε με, δεν ήταν καθόλου μαλάκες σαν και εμάς..
Παράδειγμα τα Μάλια. Χρήμα να έρχεται -πίστεψαν- και ότι θέλει ας είναι! 
Άντε ξεβρόμισε τα τώρα από τους εγγλέζους αληταράδες, άντε να αποκαταστήσεις το διάσημο πλέον για τα όργια όνομά τους στην ευρώπη.
Γιατί φίλε, το χρήμα είναι απλά ένα εργαλείο για να μπορείς να επιβιώσεις. Δεν είναι αυτοσκοπός.

Ας δούμε και μερικές σπάνιες καρτποστάλ από αυτή την παλιά, καλή εποχή, που τα Μάλια διαφήμιζαν ακόμα τις παραλίες και τους μύλους τους...






Δεν υπάρχουν σχόλια: