Ρέθυμνο, Φορτέτζα

Βόλτα στην παλιά πόλη του Ρέθυμνο. Κοιτάζω με θλίψη ότι έχει απομείνει απ΄τα παλιά της Ενετικά κτίσματα. Αναλογίζομαι πόσο διάσημη στην οικουμένη θα ήταν αυτή η πόλη αν κάποιοι δεν κατέστρεφαν αυτούς τους θησαυρούς, για να φτιάξουν καφετέριες, ψησταριές και σουβενιρτζίδικα...
Αυτά τα μεσαιωνικά οικοδομήματα, που χτίστηκαν απ' τους υπόδουλους παππούδες μας, με πέτρες και μάρμαρα που κουβάλησαν στη ράχη τους, σμιλεμένες με τον ιδρώτα, το αίμα και τη ζωή τους...

















Επίσκεψη-προσκύνημα στη Φορτέτζα, το κάστρο σύμβολο του Ρέθυμνου. Αυτό τουλάχιστον στέκει ανέπαφο στους αιώνες και στα συμφέροντα. Πρόλαβε και σώθηκε, από τους Τούρκους και από τους Έλληνες!

















Στα δέκα χρόνια κατασκευής της Φορτέτζας (1573-1583) με τις τροποποιήσεις, τις βελτιώσεις και επεκτάσεις που κρίθηκαν αναγκαίες να γίνουν στην εφαρμογή των σχεδίων του Sforza Pallavicini, δούλεψαν 107.142 αγγαρικοί του νομού και 40.205 ζώα επιτεταγμένα.

















Η σχολαστικότητα και η τυπολατρία, χωρίς να λογαριάσουμε την τιμιότητα ή όχι των οργάνων της Γαληνότατης, μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε σε απόλυτα ακριβείς αριθμούς, όλα τα οικονομικά και λοιπά δεδομένα της ανέγερσης του φρουρίου.
Έτσι πληροφορούμαστε πχ. πως ο όγκος του τείχους έφτασε τα 5.975 κυβικά βήματα και των άλλων κτισμάτων τα 3.270. Για την επιχωμάτωση του βράχου κουβαλήθηκαν 11.228 κυβικά βήματα χώμα.

















Για ποιους λόγους όμως κατασκευάστηκε αυτό το κάστρο; Για να προστατεύσει ποιους; Βρισκόταν έξω από την ουσιαστικά ανοχύρωτη και ευάλωτη πόλη της Ρεθύμνου, μακριά απ΄το μοναδικό της και απροστάτευτο λιμάνι.
Όχι φυσικά για τους Κρητικούς Ρεθυμιώτες που δεν κατοίκησαν ποτέ στο οχυρό. Δεν θα τους το επέτρεπαν ποτέ οι Βενετσιάνοι κατακτητές. Άλλωστε κανένα κτίσμα μέσα στο κάστρο δεν φαινόταν να προορίζεται για αυτούς, ακόμα και η μοναδική εκκλησία εκεί του Αγίου Νικολάου, ήταν καθολική.

















Αλλά όπως έχει το πράγμα, τελικά ούτε και οι Λατίνοι ανέβηκαν. Οι χώροι στρατωνισμού της φρουράς, οι αποθήκες, το στρατιωτικό νοσοκομείο, η εκκλησία, το κολοσσιαίο Διοικητήριο με τις 19 πόρτες, τα 81 παράθυρα και τα 1.382 βήματα της καλυμμένης με χυτό μολύβι σκεπής του, καθώς και οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις και τα δημόσια κτίρια, δεν άφηναν ελεύθερο χώρο για κατοικίες πολιτών!

















Κι όμως, όλα τελειώνουν κάποια μέρα. Η ένδοξη Φορτέντζα παρέδωσε τα κλειδιά της στον τούρκο κατακτητή, στις 9 Νοέμβρη του 1646. Προηγήθηκαν ηρωικές μάχες, εκατόμβες νεκρών, ποταμοί αίματος, μίσος, βία και κτηνωδία, όπως σε όλες τις αντίστοιχες καταστάσεις. Λίγες μέρες πιο πριν, είχε πέσει και το Ρέθυμνο...
Την ημέρα αυτή, η ιστορία θα καταγράψει ένα μοναδικό σε παγκόσμια κλίμακα γεγονός: Στο τουρκοπατημένο Ρέθυμνο δεν θα μείνει ψυχή. Ο κατακτητής Χουσείν, σκυλιάζει που μπαίνει σε μια πόλη φάντασμα, και λίγο αργότερα παραλαμβάνει και ένα κάστρο φάντασμα!

















Ψηλά, μέσα απ΄τις πολεμίστρες του κάστρου αγναντεύω το σύγχρονο Ρέθυμνο, που ξαναχτίστηκε απ΄την αρχή. Όμορφο, ζωντανό, γεμάτο ζεστές και τρυφερές καρδιές, χρώματα, ήχους και αρώματα.
Είναι δυνατόν να πέρασε κατακτητής από εδώ; Αυτοί οι άνθρωποι, αιώνες ολόκληρους γεννιόνται και πεθαίνουν ελεύθεροι.

ΥΓ.: Το Ρέθυμνο είναι η μοναδική πόλη της Κρήτης που δεν παραδόθηκε με συνθήκη, αλλά που κατακτήθηκε από τον εχθρό με τα όπλα.
Όχι το κάστρο, μα η ίδια η πόλη...