Ερίφια κι εριφάκια,
ψάχνουν θαμένα μέσα στο χιόνι χόρτα,
στις πιο ψηλές βουνοκορφές του Ψηλορείτη.
Άγρια, απρόσιτα, υπερήφανα,
χέρι ανθρώπου δεν τάχει αγγίξει,
μάτι δεν τάχει παρατηρήσει ακόμα,
έτσι καθώς κινούνται αργά, προσεκτικά κι αόρατα,
μεσ΄τα δικά τους προαιώνια, σίγουρα μονοπάτια,
σαν τις σκιές μεσ' τις σκιές
των ασπροκέφαλων θάμνων...
Ερίφια κι εριφάκια,
όσο εμείς πατάμε πλήκτρα,
όσο πολύπλοκα και αν απλοποιούμε τη μίζερη ζωή μας,
όσο πουλάμε, αγοράζουμε και χτίζουμε
(ότι μπορεί να πουληθεί, ν΄αγοραστεί ή να χτιστεί),
όσο πιο γρήγορα τρέχουμε για να προλάβουμε το τέλος μας
(πάντα ανεπίδεκτοι, αδαείς και αγχωμένοι),
εύχομαι εσείς, να συνεχίσετε να ζείτε εκεί πάνω,
να σεργιανάτε ελεύθερα στα παγωμένα ή καφτερά λιθάρια,
μέσα στις μυρωδιές, τους ήχους και τα χρώματα,
να πολεμάτε και να ερωτεύεστε,
όπως θα έπρεπε να κάναμε κι εμείς,
αν δεν είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε πολιτισμένοι...
10 σχόλια:
Στο ίδιο μήκος σκέψης κινούμαστε σήμερα Στέλιο, εμείς πατάμε πλήκτρα , άραγε πως νιώθουμε; είμαστε "καλά";
Πόση αλήθεια κρύβουν αυτές οι λέξεις!!!Αλήθεια που πονάει αλλά έτσι δεν γίνεται πάντα;;;
Τα φιλιά μου Στέλιο!
Καλησπέρα Κατερίνα
στο ίδιο μήκος ε; Για σκέψου!
Είμαστε "καλά; Μάλλον γνωρίζουμε το τέλος του έργου, κι αυτό δεν είναι καλό.
Μας δυσκολεύει να απολαύσουμε την ταινία...
Πολλά φιλιά!!
Καλησπέρα dreamer-angel
η αλήθεια συνήθως πονάει.
Ας μην τον φοβόμαστε όμως αυτό τον πόνο. Σημαίνει πως αισθανόμαστε, πως δεν είμαστε χοντρόπετσοι (εξωτερικά και εσωτερικά).
Πολλά φιλιά!!
Αγρίμια κι' αγριμάκια μου, στα ψηλά βουνά..
Παραέχουμε ηρεμήσει μου φαίνεται στις πόλεις..
Καλησπέρα Στέλιο
η αγριάδα της απλότητας
και
η γλυκάδα της φυσικότητας
ως σαν τ'αγρίμι καβαλώ
τσι κορυφές απάνω
χωρίς τα πληκτρολόγια
και τα ποντίκια χάμω
ο ήλιος και ο ουρανός
μου κάναν το χατήρι
εγώ τα αγρίμι να βρεθώ
στο Θείο πατητήρι
Πάντα γεια πάντα χαρά
Καλημέρα Ορεινέ
ναι ρε γαμώτο, παραέχουμε ηρεμήσει.
Ξέρεις με πόσο ρομαντισμό νοσταλγώ τις μολότοφ;
Καλημέρα Ιάσιε
χαίρομαι που τα εριφάκια μου σου έδωσαν έμπνευση να γράψεις αυτές τις θαυμάσιες μαντινάδες!
Σε ευχαριστώ επίσης για την τόσο λεπτομερή απάντηση στο δικό μου σχόλιο.
Να σαι καλά φίλε!!!
..Αγρίμια κι αγριμάκια μου,λόφια μου μερωμένα
πέστε μου που ν'οι τόποι σας και που ν'τα χειμαδιά σας
Γρεμνά'νιε εμάς οι τόποι μας λέσκες τα χειμαδιά μας
Τα σπηλιαράκια του βουνού τα πατριγονικά μας...
Ενα ευχαριστώ για όλα αυτές τις επί της ουσίας σκέψεις που μοιράζεσαι μαζί μας Στέλιο μου,
Ενα ωραίο και γαλήνιο Σ/Κ σου εύχομαι!
Φιλιά πολλά
Χριστίνα
Καλησπέρα Χριστίνα
με μεγάλη χαρά βλέπω πως τα αγριμάκια, ξύπνησαν μέσα μας τους ποιητές!
Αυτό είναι σπουδαίο!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές σου.
Πολλά φιλιά καλή μου!!
Δημοσίευση σχολίου