19/3/09
Σπίτι μου, blogάκι μου!
Δεν θα ήταν υπερβολή να πω, πως ο κάθε bloger νιώθει το blog του σαν σπίτι του. Ένα ψηφιακό δυαράκι στον κυβερνοχώρο (όχι σαν το τέρας της φωτογραφίας που βρήκα να βάλω), που δεν παύει να του προσφέρει την ίδια ζεστασιά, θαλπωρή και ασφάλεια με το αντίστοιχο τσιμεντοτουβλένιο του στην πλατεία Κολιάτσου.
Και τι δεν κάνει για να το σουλουπώσει, να το βελτιώσει, να αισθάνεται "μέσα εκεί" άνετα, χαλαρά, να μπορεί να επικοινωνεί με το περιβάλλον, να μπορεί να δημιουργεί. Θέλετε παραδείγματα;
'Εχει διαλλέξει το πρότυπο του ανάμεσα από πολλά άλλα με κριτήριο την αισθητική του, όπως ακριβώς θα διάλλεγε για να αγοράσει ένα αληθινό σπίτι.
Έχει επεξεργαστεί τον κώδικα της σελίδας -ανάλλογα με τις γνώσεις του φυσικά- αντικαταστώντας τα χρώματα με αυτά που αγαπάει, έχει διαμορφώσει τον χώρο στα μέτρα του, όπως ακριβώς θα έβαφε το αληθινό του σπίτι, όπως θα έχτιζε τα δωμάτια στο γούστο του.
Του προσθέτει γραφικά, java scrips, αγαπημένες φωτογραφίες, όπως θα διακοσμούσε το σπίτι του με έπιπλα, με κορνίζες και προσωπικά αντικείμενα.
Και ερχόμαστε στις εγγραφές. Στο κύριο πιάτο που προσφέρουν οι σπιτονοικοκύρηδες στους επισκέπτες τους. Στην πεμπτουσία των blogs. Εδώ παίζεται όλο το παιχνίδι: Σου αρέσει το συγκεκριμένο φαγητό; Η συνταγή του, η μαγειρική, η μερίδα, η αναλογία των μπαχαρικών; Εάν ναι, κάνεις το συγκεκριμένο blog στέκι σου και σαν αντάλλαγμα της γευστικής απόλαυσης που σου προσφέρει, του χαρίζεις νούμερα, links, το ανεβάζεις και άμα δε βαριέσαι, του γράφεις και κάποιο σχόλιο.
Δεν θα κριτικάρω εδώ τα φαγητά. Δεν γράφω γι' αυτό το λόγο αυτό το post. 'Αλλωστε είναι τόσο μεγάλη η ποικιλία, που ικανοποιεί όλα τα γούστα, αρκεί να ψάξεις: Σούπες, σαλάτες, κρεατικά, λαδερά, κρύα πιάτα, νερόβραστα, μισοψημένα, ωμά, καμμένα. Από γλυκά; Τούρτες, πάστες, κουραμπιέδες, καναπεδάκια, εργολάβοι πασταφλόρες και δε συμμαζεύεται.
Όμως φίλε, πως να το κάνουμε, αυτό είναι ένα ξένο σπίτι και οφείλουμε να το σεβαστούμε. Κανείς δεν μας έφερε εδώ με το ζόρι. Κανείς δεν μας υποσχέθηκε καλύτερο φαί, από αυτό που σερβίρει. Αν δεν μας αρέσει την κάνουμε, αν θέλουμε να σχολιάσουμε κι αυτό το κάνουμε, αλλά τη μαλακία μας, ας την κρατήσουμε για το δικό μας σπίτι....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
Γεια σου, Στέλιο,
από ένα ηλίλουστο Ρέθυμνο.
Κάτι έχει γίνει και δεν μας το λες.
Ποιος ενοχλητικός κυκλοφορεί;
Μου φαίνεται πως πρέπει να τους ξεμπροστιάζουμε αυτούς τους ενοχλητικούς για να ξέρουμε κι οι υπόλοιποι με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Σ΄όποιον δεν αρέσει το σπιτικό μας κι η φιλοξενία μας...το κουβαδάκι του και σ' άλλη παραλία.
Αχ καλέ μου φίλε πόσο δίκιο έχεις!!!
Tώρα δεν θα φταίω εγώ που θα φλυαρήσω...Υπέροχη η παρόμοιωση.Έτσι είναι το μπλοκ μας είναι το δεύτερο σπίτι μας.Και ίσως θα έλεγα και το πιο σημαντικό αν σκεφτείς ότι στο πραγματικό στεγάζουμε το υλικό σώμα μας ενώ σε τούτο εδώ την άυλη ψυχή μας.Εδώ βγάζουμε τα σώψυχα μας και τα εναποθέτουμε στις πολυθρόνες,στο χαλί,στους τοίχους του μπλοκόσπιτου μας.Πολλά τα σπιτικά,πολλά τα κεράσματα και ο καθένας μας καλείται να βρει τα σπίτια που μέσα τους αισθάνεται ζεστά και οικεία.Τη φιλοξενία λοιπόν αυτών των σπιτιών πρέπει να τη σεβόμαστε.Αλλιώς καλό είναι να κλειστούμε μέσα στο μίζερο σπίτι μας και να μείνουμε μόνοι.Συγχώρα με που παίρνω το θάρρος αλλά κι εγώ νιώθω ότι κάποιος,κάτι σε ανόχλησε.Και καλό είναι αυτά να τα βγάζουμε από την ψυχή μας.Να μην μένουν μέσα μας.Γιατί αν μείνουν τότε και το σπιτικό μας γεμίζει με αρνητική αύρα.Την καλησπέρα μου Στέλιο.Κι εύχομαι να το συζητήσουμε αυτό το κομμάτι.Άλλωστε μόνο τότε έχει ουσία η επικοινωνία μας.Να είσαι καλά!
Όποιος κι αν σε ενόχλησε, το δυαράκι σου είναι τόσο φιλόξενο που πάντα θα κερνάει τσικουδιές φίλε Στέλιο!
Καλημέρα Φωτεινή
να σαι καλά και συ, και το αγαπημένο μας ηλιόλουστο Ρέθυμνο!
Ρε γαμώτο, δεν ξέρω πως βγήκε έτσι η εγγραφή μου και δείχνει πως με έχει ενοχλήσει κάποιος.
Είναι αυτό το ρημάδι στυλ που έχω, και όλοι με παρεξηγούν (που να δεις η οικογένειά μου!)
Πολλά φιλιά!!
Καλημέρα Dreamer-angel
δίκιο ε; Που θα το βρω όμως...
Πολλά φιλιά!!
Καλημέρα Πυθαράκι
Όπως έγραψα και στη Φωτεινή πιό πάνω, κανένας δε με ενόχλησε.
Επειδή μάλιστα ασχολούμαι χρόνια με το ιντερνετ, θα μπορούσα να ορκιστώ, πως αυτή εδώ η γειτονιά είναι η πιο ωραία που γνώρισα, η πιο ευγενική, η πιο πολιτισμένη.
Θεωρώ όλη την παρέα σαν παλιούς καλούς φίλους, άσχετα αν δεν πολιεπικοινωνώ μαζί τους μερικές φορές.
Στο κάτω-κάτω, αν κάποιος μου την είχε σπάσει, θα του τόλεγα στα ίσια, χωρίς φιλολογικά υπονοούμενα της πλάκας.
Γειά σου καλή μου (φλυάρισα κι εγώ ε;)
Καλημέρα φίλε Ikor
Το δυαράκι μου έχει θέα στη θάλασσα.
Η τσικουδιά απλά βοηθάει το ταξίδι*!
*Για μεζέ φρέσκια αγκινάρα και κουκιά, με αλάτι και λεμόνι!
Aστο αυτό, είναι μια πονεμένη ιστορία!!!!Φιλιά
Το σπίτι σου φιλόξενο
όπως και η καρδιά σου
να είσαι πάντα δυνατός
φίλε μου Στέλιο γειά σου.
αν μπαίνουν ενοχλητικοί
δεν έχει σημασία
το σπίτι σου αρχοντικό
αυτή ΄ναι η ουσία.
Καλέ μου Φάνη
να ήξερες πόσο με ανεβάσανε αυτά τα όμορφα και τόσο απλά (για σένα) στιχάκια.
Σε ευχαριστώ!!
Φίλε Στέλιο
για άλλη μια φορά ήρθα καθυστερημένος στο κονάκι σου και μάλιστα πρωί-πρωί.
Με πρόλαβε κι ο σύντεκνος ο Φάνης με τις μαντινάδες του. Μα που τις βρίσκει;
Όμως δεν το βαστώ και θα στο πω και γω με μια μαντινάδα
Χίλια να βάλουν σπίτια
όμορφα και στολισμένα
του Στέλιου εγώ θα διάλεγα
που ναι ανοικτό για μένα
Πάντα γεια πάντα χαρά
Καλημέρα Ιάσιε
η φιλία είναι υπεράνω του χρόνου. Όποτε και να έλθεις, όποια ώρα, η πόρτα είναι ανοιχτή.
Σε ευχαριστώ για τη μαντινάδα.
Υπερβολική βέβαια, αλλά τι να κάνουμε; Η Κρήτη είναι η πατρίδα της υπερβολής!
Τα λέμε φίλε...
χμ..ωραίο θέμα Στέλιο μου.Και πάντα επίκαιρο!!! Μια βόλτα σε ιστολόγια και βλέπεις αρκετές "ενοχλήσεις" που μπορεί να καταλήξουν και σε καυγάδες ακόμη!! Πάντως πιστεύω ότι μας ενοχλούν μόνο όταν δώσουμε την εντύπωση ότι μπορούν να το κάνουν!
Φιλιά και καλό ξημέρωμα
Χριστίνα
Καλημέρα Χριστίνα
εδώ που τα λέμε, αυτή είναι και η πλάκα στο διαδίκτυο!
Πολλά φιλιά καλή μου!!!
Δημοσίευση σχολίου