Τα φώτα ξεθωριάζουν πάνω στο μονότονο κίτρινο της πέτρας του κάστρου.
Ακόμα και οι φωνές, τα γέλια, τα πειράγματα των νέων στις μπαρουταποθήκες που τώρα είναι παμπς, ακόμα και οι μονότονοι υπόκοφοι ήχοι της ραπ, εκεί που έπαιζε η λύρα.
Όλα ξεθωριάζουν...
Και τα πολύχρωμα σουβενίρ στα στενοσόκακα, και τα αέρινα γυναικεία ρούχα που χορεύουν μ΄ερωτικές κινήσεις στις κρεμάστες, και τα πήλινα διακοσμητικά, και τα φωτισμένα καΐκια στο λιμάνι, και τα αστραφτερά μαυρομάνικα στα μαχαιράδικα.
Όλα ξεθωριάζουν...
Ακόμα και οι αναμνήσεις, οι μυρωδιές και οι ελπίδες, τα πρόσωπα που περιμένουν εμένα, ή περιμένουν -το χειρότερο- κάτι από μένα.
Και πάνω απ΄όλα, τα όνειρα ξεθωριάζουν, το Κουμ Καπί χάνεται σιγά σιγά από μπροστά μου, σαν κάποιος να γυρίζει αργά το διακόπτη, οι νεανικές φωνές σβήνουν, όλα ξεθωριάζουν, όλα ετοιμάζονται να παραδοθούν στο σκοτάδι που έρχεται...
Πόσες λέξεις άραγε χωρούν, μέσα στη λέξη αντίο;
12 σχόλια:
Τόσες όσες και στα δάκρυα της ψυχής μου!Οφουυυ ίντα μου κανες απόψε!
Αντί για "αντίο" πες "εις το επανειδείν" Στέλιο, μπορεί να χωρέσει πολλά περισσότερα αυτό...
Στέλιο, πέρασα να σου πω ότι αναφέρομαι σε σένα στη σημερινή μου ανάρτηση.Αν σε πειράζει, πες μου να τη βγάλω!Φιλιά πολλά
http://dreamer-angela.blogspot.com/2009/06/blog-post_26.html
Καλησπέρα Dreamer-angel
Ίντα σούκανα μωρέ; Και που ξέρω εγώ τι πληγές κουβαλάς;
Πιέ τουλάχιστον και καμιά τσικουδιά και για μένα!
Για το δεύτερο σχόλιό σου, σε ευχαριστώ πολύ, ειναι τιμή μου η αναφορά σου στο όνομά μου.
Άντε, βάλε άλλη μια τσικουδιά...
Καλησπέρα Μάνο
πολύ μου άρεσε το σχόλιό σου.
Έχεις δίκιο...
....συμφωνώ με τον Μάνο!
Με το καλό να μας ξαναέρθεις!
Μώρε έβαλα και μία και δύο και άλλες πολλές μα τίποτα δεν έκαμαν
Χαιρετώ σε!Οσο για τις πληγές που λες χμ.....
Χαιρετώ σας
Καλημέρα Candia
όλοι συμφωνούμε με τον Μάνο.
Ελπίζω...
Dream-angel
θα σε μαλώσω. Δεν ανέχομαι να έχουν άλλοι μεγαλύτερα προβλήματα από εμένα!
Η γιαγιά μου μου έλεγε να μη λέω ποτέ αντίο, αλλά καλή αντάμωση..
Δε ξέρω όμως γιατί και σε μένα η πόλη των Χανίων αφήνει πάντα μια πικρή γεύση. Τόσο έντονα αποτυπωμένο παρελθόν στην παλιά πόλη..δε ξέρω κάπως μου βαραίνει την ψυχή.Προτιμώ πιο ανάλαφρες καταστάσεις..
Φιλιά Στέλιο.. ναι σαι πάντα καλά να μας προσφέρεις τα ωραία κείμενά σου.
Καλησπέρα Κατερίνα
οι γιαγιάδες ήξεραν τα πάντα, άσχετα αν δεν μας το έδειχναν.
δυστυχώς βρισκόμαστε στη φάση που πρέπει να αποχωριστούμε το παρελθόν.
Αυτό δημιουργεί ανασφάλειες. Κάποια στιγμή βέβαια θα το ξεπεράσουμε (όταν κι εμείς θα γίνουμε παρελθόν χαχα).
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Δημοσίευση σχολίου