"Κρητικός FM"

Τέτοια ώρα γυρίζαμε απ΄τη θάλασσα...
Απ΄το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ακούγαμε "Κρητικός FM".
Η χειρότερή μου ήταν όταν περνούσαμε από ένα συγκεκριμένο υπαίθριο καρπουζέμπορο, που υποτίθεται πουλούσε τα τέλεια καρπούζια. Μόνο που εκτός από τέλεια, ήταν και τεράστια, και μόνο που εκτός από τεράστια, ήμουν και ο μόνος άντρας της παρέας, και μόνο που εκτός ότι ήμουν ο μόνος άντρας της παρέας, το σπίτι είχε και καμιά πενηνταριά στενά σκαλιά...

Μετά ένα γρήγορο ντουζ (ο καθένας με την ιεραρχική σειρά του), και λίγη ξεκούραση. Όταν λέω ξεκούραση, εννοώ καμιά ώρα στο laptop να φορτώνω και να ψιλοεπεξεργάζομαι τις άπειρες φωτό που είχα τραβήξει στο μπάνιο και στη διαδρομή (πάντα με μια αίσθηση απογοήτευσης. Πότε στο διάολο θα τραβήξω μια καλή φωτογραφία;).

Μόλις βράδιασε, κατηφορίζαμε στην παραλία. Χαζεύαμε τα σουβενίρ, ψάχναμε, ψωνίζαμε, συναντιόμαστε με φίλους, μπαίναμε σε εκθέσεις, βλέπαμε χορούς, ακούγαμε μουσική. Η Κρήτη άλλωστε τα καλοκαίρια, είναι ολόκληρη ένα πολιτιστικό ηφαίστειο.

Καταλήγαμε σε κάποια ταβέρνα. Συνήθως με ζωντανή μουσική, απ΄αυτές που ο καλλιτέχνης κάθεται μαζί με τον πελάτη, που τραγουδάνε, πίνουνε και γλεντάνε μαζί.
Θυμάμαι τις ανάμικτες ποικιλίες, τους μπουμπουριστούς χοχλιούς, που δεν υπήρχε περίπτωση να μη παραγγείλω όπου και να πηγαίναμε.
Θυμάμαι τις τσικουδιές που ανακάτευα μέσα μου μαζί με μπύρες ποτήρια και τοπικά κρασιά, και ακόμα θυμάμαι αυτά τα πενήντα στενά σκαλιά, που πολλαπλασιάζονταν ανάλογα τη σούρα μου...

Φέτος δεν θα είμαι κοντά της...
Ακούω όμως την ίδια μουσική, "Κρητικός FM" απ΄το Ιντερνέτ, κοιτώντας τις περσινές φωτογραφίες από τα μπάνια και τις διαδρομές...