23/11/10

Κρητών Νόστος.




















Συμπέρασμα;
Για μένα, όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην Κρήτη!
Το τοπίο; Οι άνθρωποι; Η ηρωϊκή της ιστορία; Όλα μαζί, ή ένα ένα χωριστά,
εκεί ανάμεσα απ΄τις λέξεις, τις αναμνήσεις, το αίμα.

Γυροφέρνεις στα μπλογκς: Φωτογραφίες, έρωτες, ποίηση και ηλεκτρονικό συναίσθημα, Ελλάδα με βουνά και θάλασσα, πολιτικάντιδες, ειδήσεις, αποκαλύψεις της πλάκας, και μόνο σαν βρεθείς σε κάποιο δικό μας έστω και ψηφιακό στέκι, καταλαβαίνεις τι θα πει φιλία, τι θα πει κοινή αγάπη, τι θα πει νοσταλγία, τι θα πει Κρήτη...

Δεν υπάρχει περίπτωση, τόχω πάρει απόφαση.
Κρητών Νόστος δε λέει και ο συνονόματος ο Μπικάκης;

Ο θεός της Κρήτης να μας έχει καλά।
Όχι αυτός που είναι τώρα απάνω, αυτός μας έχει γραμμένους στα θεϊκά του ...
Για το θεό της Κρήτης τον παλιό εννοώ।
Αυτόν του Μίνωα, του παππού μας...


- Αφιερωμένο στον καλό μου θείο Γιώργη Χαραλαμπάκη που έφυγε απ΄τη ζωή πριν λίγες μέρες, στο αγαπημένο του Καστέλλι της Πεδιάδας...

5 σχόλια:

D.Angel είπε...

Τα συλλυπητήρια μου...
Kαλό του ταξίδι
Φιλιά πολλά Στέλιο
.............

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δεν ξερω κατα ποσο ισχυει αυτος ο νοστος στους σημερινους ανθρωπους Στελιο...

<< ANAΡΧΑΣ ΦΩΝΕΣ >> είπε...

....ταξίδευα στη βλογόσφαιρα....
και ξάφνου.. μια ανάρτηση...
αφιερωμένη...στο νόστο των Κρητών...
και στον Κύριο Χαραλαμπάκη ....
ένας υπέροχος Κύριος...
είχα την τύχη..να το γνωρίσω..
ν ακούσω....όμορφες μαντινάδες..και όμορφες ιστορίες....
δεν θα σας πω ψέμματα..πήρα τη φίλη μου τη Μαργαρίτα[κόρη του]...
.....σας στέλνει την αγάπη της.
.....όμορφες..
οι αναρτήσεις σας...
ταξιδιάρικες.

<< ANAΡΧΑΣ ΦΩΝΕΣ >> είπε...

....σας μεταφέρω....
και τη χαρά της Μπέτης...που τούτες τις ημέρες...ταξιδεύει..εδώ..γύρω....
τη χαρά...τους...σαν...τους...είπα...
την αφιέρωση...που..κάνατε...στον...πατέρα τους....
να είστε καλά...
[μια φίλη...της Μαργαρίτας....που ζει σε τούτο τον τόπο...δεν είμαι από την Κρήτη..
μα ταξιδεύω....με τον Μουντάκη...τον Ψαραντώνη.....και λατρεύω....κατά κάποιον τρόπο...τον...Καζαντζάκη.]
καλή σας νύχτα.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για τη μεσολάβηση να επικοινωνήσω έστω και ψηφιακά με τις αγαπημένες μου ξαδέλφες Μαργαρίτα και Μπέτυ.
Για το θείο το Γιώργη, τι να πρωτοπώ; Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ευγένειά του, το χαμόγελο και την απέραντη Αγάπη του.

Σου εύχομαι καλά ταξίδια. Έτσι, χωρίς προορισμό. Για μας μετράει ο κάβος όταν λύνεται στο λιμάνι. Απο εκεί και πέρα, ότι βρεθεί στην πλώρη μας, καλοδεχούμενο.
Θα τα ξαναπούμε. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα!!!!