Χοχλιοί Ποιητές....

Στα νότια της Ελλάδας

γιγάντιο πέτρινο καράβι, ταξιδεύει η Κρήτη.

Ο ήλιος έχει δύσει από ώρα

ίσα που διακρίνω το σκαρί της και τα αχνά φώτα των φάρων της

καθώς χάνεται αργά και μεγαλόπρεπα

ακολουθώντας την αρχέγονη πορεία της πάνω στο χάρτη του πεπρωμένου...

Ποίηση; Λόγια μεθυσμένα; Κρυμμένες λέξεις-κλειδιά;

Ίσως λίγο απ' όλα;

Ποιοί άραγε να είδαν αυτά που δεν μπορούμε να δούμε εμείς;

Οι Μινωίτες; οι Ενετοί; οι τούρκοι, οι Γερμανοί με τα αλεξίπτωτα λίγο πριν πεθάνουν;

Τι νάναι αυτό που μεταμφιέζεται σε χρώμα, σε ήχο, σε γεύση

και μας κάνει να τ' αγαπάμε μα και να το φοβόμαστε μαζί,

αφού για χάρη του ζούμε και για χάρη του πεθαίνουμε;

Κρήτη, Θα μάθουμε άραγε μια μέρα την αλήθεια;

Θα δούμε, έστω θαμπά και αόριστα σαν μέσα σε ομίχλη

λίγα απ' αυτά που αιώνες τώρα βλέπουν τα ερίφια σου;

ΥΓ 1: Χρόνια πολλά & Καλή χρονιά σε όλους!!!!!
ΥΓ 2: Αυτή ήταν μια από τις τελευταίες εγγραφές μου. Κάπου εδώ το ταξίδι τελειώνει...