27/9/08

Όνειρα φθινοπωρινής νυκτός...
























Ήθελα να μουν στο καράβι, βράδυ, να πήγαινα στην Κρήτη. Να ροχάλιζα κουλουριασμένος στην πολυθρόνα, μπροστά σε μια τηλεόραση, που μάταια θα προσπαθούσε να με αποσπάσει από τα όνειρά μου.
Να ξυπνούσα μόνο απ΄τα μεγάφωνα, όταν θ' ανάγγελλαν να ετοιμαζόμαστε, γιατί μπαίνουμε στο λιμάνι.
Ποιο λιμάνι; (μισό λεπτό να ρίξω το νόμισμα). Γράμματα: "Κυρίες και κύριοι, καλωσορίσατε στη Σούδα!"

Όμως εγώ, δεν τη βρίσκω σ΄αυτά τα σύγχρονα λιμάνια, με τις νταλίκες, τα γράσα, τους κάβους και τα ντουμάνια.
Φεύγω λοιπόν για τα Χανιά, για το παλιό λιμάνι, το ενετικό, με το κάστρο του, τα σοκάκια του, το φάρο του, τα νεώρια, τα σουβενιρτζίδικα, τα ρακόμελα, τα Flocafe, και τα απίθανα παραλιακά του εστιατόρια.

Σε ένα απ' αυτά θα κάτσω. Σε ποιο; Δεν έχει σημασία, όλα ωραία είναι, όλα τα έχω επισκεφθεί, σε όλα πέρασα το ίδιο υπέροχα.
Να μαι λοιπόν στην πολυθρόνα μου, με πρώτο πλάνο το φάρο, και δεύτερο μια πιατέλα χοχλιούς μπουμπουριστούς!

Α, αυτή ναι, είναι ζωή! Το μυαλό μου καθαρίζει, τα προβλήματα χάνουν βάρος σιγά σιγά, λες και τα διαλύει η παγωμένη τσικουδιά. Ρε συ, μήπως τελικά τα πράγματα είναι τόσο απλά, που αρνούμαστε να το πιστέψουμε;
Τώρα έρχεται το κέρασμα. Παγωτό και τσικουδιά. Κι άλλη τσικουδιά!

Μια βόλτα στα μαχαιράδικα. Πάντα με συγκινούσαν αυτά τα περίεργα μαγαζιά. Μου αρέσει να ανακατεύω, να ψάχνω τα πανέρια με τα ατέλειωτα μαυρομάνικα. Τι διάολο ψάχνω να βρω; Μάλλον ο ψυχρός μεταλλικός τους ήχος θα με συγκινεί καθώς χτυπάει το ένα πάνω στ΄άλλο. Κι όμως, εκεί, μπορείς να βρεις αριστουργήματα, χωρίς να το περιμένεις!

Λίγο πιο κάτω, μέσα απ΄ένα μαγαζί με βενετσιάνικες καμάρες, ακούω λύρα. Κοιτάω το διαφημιστικό στην είσοδο, και παθαίνω πλάκα: Αυτός που τραγουδάει, έχει το ίδιο ονοματεπώνυμο με μένα!
Αυτή κι αν είναι έκπληξη! Πάω μέσα να δω...

14 σχόλια:

busy bee είπε...

Την καλημέρα μου Στέλιο!
Μου έφτιαξες το κέφι πρωί - πρωί!
Τελικά τα πράγματα έχουν έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφεις, εμείς δεν τα βλέπουμε, η κάποιοι δεν θέλουν και δεν μας αφήνουν:"Ρε συ, μήπως τελικά τα πράγματα είναι τόσο απλά, που αρνούμαστε να το πιστέψουμε;"
Και που είσαι Στέλιο περνώντας και από εδώ,Ανατολικά μεριά,κάνε μια στάση για τσικουδιά και όχι μόνο!
Ωρα καλή!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλημέρα Μάνο
σου έφτιαξα το κέφι ε; Τέτοια να ακούω. Πολύ χαίρομαι!
Σε ευχαριστώ για το κάλεσμα. Που θα πάει; Θα τις πιούμε τις τσικουδιές μας. Αυτό δα μας έλειπε, να μην τις πιούμε!
Σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο!

XRISTINA G.V. είπε...

...και το άλλο πρωί κατηφορίζω στον Νότο..αυτόν τον ευλογημένο Νότο, όπου το βλέμμα χάνεται στο βαθύ γαλάζιο εκεί που θάλασσα και ουρανός γίνεται ένα..πίσω, ορθώνονται τα βουνά, και νοιώθω αποκομένη από τον κόσμο..Η απόλυτη αίσθηση της ελευθερίας..Εγώ και το Ληβικό..
Στέλιο μου, τώρα που φθινωπόριασε για τα καλά, που εδώ στον Βορρά ο Χειμώνας είναι έξω από την πόρτα μας, αυτές οι θύμισες δεν είναι μόνο ανάμνηση αλλά και προσμονή..
(και που να βρείς εδώ καλές ρακιές..): -))!!
Καλό Σ/Κ σου εύχομαι.
Φιλιά
Χριστίνα

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλησπέρα Χριστίνα
ναι, όπως τα λες. Θα μπορούσα να κάνω copy paste το σχόλιό σου σαν συμπλήρωμα της εγγραφής μου!
Δεν έχω πολυκαταλάβει πάντως: Είσαι από την Κρήτη και ζεις στη Θεσσαλονίκη, ή απλά αγαπάς την Κρήτη;
Πολλά φιλιά!!

XRISTINA G.V. είπε...

:-)))!!! Η κλασική ερώτηση που μου κάνουν γνωστοί και άγνωστοι!!
Θα σου πω το εξής: Η Κρήτη, δεν είναι ο τόπος καταγωγής μου, δεν είναι ο τόπος που γεννήθηκα και προφανώς όχι αυτός της διαμονής μου..Είναι όμως ο τόπος που θέλω να πεθάνω όταν έρθει η ώρα..Μονόδρομος για τα καλοκαίρια μου (και όχι μόνο) για αρκετά χρόνια τώρα!
Καλό σου βράδυ, την αγάπη μου
Χριστίνα

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλημέρα Χριστίνα
άρα είσαι από την Κρήτη.
Καλά το είχα καταλάβει.
Πολλά φιλιά!

SPantelaki είπε...

Ήμουν μαζί σου Στέλιο σ΄αυτή τη διαδρομή σου..Δεν το κατάλαβες, ε;
Πόσες φορές κάποιοι από μας έχουμε κάνει την ίδια διαδομή! Αυτό εννοώ. Αγαπημένες διαδρομές, γι΄αυτό και αναγκαίες...Μην σταματάς να δίνεις εικόνες που να μας κάνουν ότι έχουμε αφήσει στην άκρη, δηλαδή τους εαυτούς μας, να τους ξαναπιάνουμε πάλι από την αρχή..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλημέρα Στέλλα
ίσως και να το κατάλαβα πως ήσουν μαζί μου σε αυτή τη διαδρομή.
Εσύ, και άλλες, και άλλοι, κι εγώ, έχουμε χαρίσει την αγάπη μας σ΄αυτά τα μέρη, και τα έχουμε γεμίσει θετική ενέργεια. Είμαστε όλοι εκεί!
Πολλά φιλιά!!

κόκκινο γιασεμί είπε...

Αγαπημένα μέρη, αγαπημένες αυτές οι βόλτες στο παλιό λιμάνι και ο τρόπος που τα περιγράφεις μας ταξιδεύει!

Υ/Σ: Με έκανες να ζηλεύω τώρα! Θέλω και εγώ χοχλιούς!!! Σνιφ, σνιφ... Κλαπς...
;)

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλημέρα Κόκκινο γιασεμί
χαίρομαι που ταξιδέψαμε μαζί, έστω και εικονικά σε αυτά τα αγαπημένα μέρη.
Τώρα με βάση τη λογική της εικονικής πραγματικότητας, έπρεπε να είχες φάει και συ χοχλιούς.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι δεν πήγε καλά...
Πολλά φιλιά (και μην κλαίς, θα τους φάμε τους χοχλιούς!)

ζαφορα είπε...

Τους μπουμπουριστούς και
την τσικουδιά τους έχεις κι αλλού.
Την πραγματική νοστιμιά όμως
την απολαμβάνεις
μονό στο λιμάνι των Χανιώ
εκειά στι ταβερνούλες τση
παλιάς πόλης.
Πήγαινε κατά ΚΑΡΝΑΓΙΟ μεριά.
Στο συνιστώ τόσο απλά ...

Καλό μήνα και καλές ρακές.

κόκκινο γιασεμί είπε...

Έχεις δίκιο ότι θα έπρεπε να είχα φάει εικονικά και εγώ (!) αλλά ενώ το μυαλό μπορεί να ταξιδέψει σε μέρη που έχω περπατήσει, το στομάχι αρνείται πεισματικά να αρκεστεί στους εικονικούς χοχλιούς...

Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι εδώ στην Αθήνα είναι δύσκολο να τους βρω τους χοχλιούς, ακόμα και να τους βρω δεν θα έχουν τη νοστιμιά όπως την περιγράφει η ζαφορα και που έχουν οι χοχλιοί που μαγειρεύουν οι θειάδες μου κάθε φορά που πάω στην Κρήτη.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλημέρα Ζαφορά
συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις.
Λατρεύω το λιμάνι των Χανιώ, ένας χώρος που με κάνει να ταξιδεύω στο παρελθόν, και αν θέλεις πίστεψέ το, να αισθάνομαι σιγουριά για το μέλλον.
Το Καρνάγιο είναι από τα αγαπημένα μου.
Πολλά φιλιά!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλημέρα Κόκκινο γιασεμί
ναι, συμβαίνει καμιά φορά στα εικονικά ταξίδια, να μην μας ακολουθούν όλα τα μέρη του σώματος.
Άσε, να μη σου πω παραδείγματα.

Ξέρεις, οι θειάδες σου μπορεί και να μην είναι οι καλύτερες μαγείρισες, αλλά οι μπουμπουριστοί χοχλιοί θέλουν Κρήτη. Πως να το κάνουμε.
Πολλά φιλιά!!