10/6/10

Στο παλιό λιμάνι...


Σε λίγο θα δύσει στο παλιό λιμάνι των Χανιών.
Πίνω τον καφέ μου παρατηρώντας τη θάλασσα που αλλάζει χρώματα στη μπούκα του λιμανιού.
Γιαυτό μ΄αρέσει η θάλασσα. Δεν μένει ποτέ ίδια. Σαν την ψυχή μου (γιατί η ζωή μου, θυμίζει πιο πολύ τα βράχια, που παραμένουν ακίνητα κι ανήμπορα, μέχρι να τα λιώσει το κύμα και να τα κάνει σκόνη).
Περιμένω τη Γιώτα και τη Μελίνα, να πλυθούν, να στολιστούν, να βάλουν τα καλά τους και να κατέβουν να με συναντήσουν.
Θα κάνουμε πρώτα μια βόλτα στα μαγαζιά. Έχουμε πολλή δουλειά: Η Μελίνα θέλει ν΄αγοράσει σουβενίρ για τις συμμαθήτριές της. Ασημένια σκουλαρίκια για τη Στέλλα (μικροσκοπικά όμως, σαν κι αυτή), μενταγιόν με δελφινάκι για τη Μαρίτα, κάτι υφασμάτινο για τη Θεοδώρα, και ένα σωρό άλλα τέτοια δωράκια για τις υπόλοιπες της παρέας, που συμβολίζουν την αγάπη και μόνο την αγάπη για αυτά τα χαρούμενα πρόσωπα, που η μοίρα έφερε να συμπορευτούν σε αυτό το στάδιο της μαθητικής ζωής τους.
Σίγουρα και η Γιώτα θα ψαχουλέψει τις πολύχρωμες αραχνοΰφαντες μαντίλες και τα σταμπωτά μπλουζάκια.
Που να πλησιάσει όμως τα πανάκριβα μεταξωτά, που ανεμίζουν προκλητικά στους πέτρινους τοίχους των καταστημάτων Δεν είναι καιρός για έξοδα, θα σκεφτεί. Προέχει η εντοιχισμένη κουζίνα στο σπίτι. Το όνειρό της, που αρνείται πεισματικά να γίνει πραγματικότητα! (θα μας μείνει στο τέλος ο φούρνος που αγοράσαμε πιο μπροστά για να μη χάσουμε μια Χριστουγεννιάτικη προσφορά, και τον έχουμε προς το παρόν φυλαγμένο στο πατάρι).
Μετά θα κάτσουμε σε ένα μαγαζί της παραλίας και θα παραγγείλουμε μια ποικιλία ανάμικτη. Θα πιω δυο τρία ποτήρια παγωμένη Χανιώτικη μπύρα, και θα απολαύσω τα θαλασσινά, που οι γυναίκες μου δεν τα πολυπάνε!
Και φυσικά, στο κέρασμα την τσικουδιά....

Γαμώτο, πόσο απλή και όμορφη είναι η ζωή, μερικά δωράκια για τις φίλες, δυο τρείς παγωμένες μπύρες και μια εντοιχισμένη κουζίνα, μπορούν να κάνουν μια οικογένεια χαρούμενη!
Καί πάνω απ΄όλλα εννοείται, το ενετικό λιμάνι, που μόλις έχουν αρχίσει ν΄ανάβουν τα πρώτα φώτα του και που δεν ξέρω αν θα το δω φέτος το καλοκαίρι.
Που θα το απολαύσουν ένα σωρό άσχετοι και αδιάφοροι, που επέλεξαν Κρήτη από Αμοργό παίζοντας κορώνα γράμματα, που θα πατήσουν ένα χώμα που δεν αγαπάνε, που θα ακούσουν μια μουσική που δεν καταλαβαίνουν, ενώ εγώ, θα κάθομαι εδώ μακριά, να βαράω τα πλήκτρα της νοσταλγίας και θα κοιτώ το πατρικό μου σπίτι μέσα σε ψηφιακές φωτογραφίες....

12 σχόλια:

D.Angel είπε...

Tουλάχιστον εσύ πήγες Στέλιο μου
Εγώ δεν έχω καταφέρει να κατεβώ ακόμα!
Φιλιά πολλά
Οφουυυυ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Μη θμώνεις βρε Angel, ούτε εγώ πήγα, αναμνήσεις γράφω.
Φιλιά!!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Eγω παντως ειμαι εκει κι εσας ξασας......


Τωρα βεβαια, σημερα ειμαι εδω Στελιο, Αθηνα,ανεβηκα για τη παρουσιαση του βιβλιου μου
Πως και τι δες στο μπλογκ μου κι αν μπορεις θα χαρω να σε δω

Καραβάκι είπε...

Χαίρομαι που μετά από τόσο καιρό σε "συναντώ" στην Κρήτη.Και φαντάζομαι ότι είσαι κι εσύ ευτυχής γιατί ξέρω ότι το κουβαλάς μέσα σου αυτό το νησί.Να περνάτε καλά και να κλέβουμε κι εμείς λίγες από τις υπέροχες εικόνες που μας δίνεις.
Ώρα καλή!

katerina είπε...

Αυτό το "που θα πατήσουν ένα χώμα που δεν αγαπάνε, " μου βγάζει πολύ πίκρα βρε Στέλιο.. γιατί;Δεν θα καταφέρεις να κατέβεις ούτε φέτο;

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

Με τσ΄αναμνήσεις μου θα ζω
κρυφό μαργαριτάρι
και δε μπορεί ποτέ καινείς
μακρά να μου τσοι πάρει.

Γειά σου Στέλιο.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλησπέρα Ρίκη
είμαι σίγουρος πως όλα θα πήγαν καλά στο βιβλίο σου!
Πολλά φιλία!!

-----

Καραβάκι,
δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν πήγα στην Κρήτη.
Οι εικόνες που σας έδωσα, είναι λίγο κιτρινισμένες...
Πολλά φιλιά!

-----

Δεν ξέρω βρε Κατερίνα,
ελπίζω πως όλο και κάτι θα γίνει την τελευταία στιγμή.
Πολλά φιλιά!!

-----

Φάνη
τι να πω, σαν φωτογράφος νόμιζα πως μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Τώρα που γνώρισα εσένα, τον ποιητή, λέω πως μια μαντινάδα σου, αξίζει όσο χίλιες φωτογραφίες!

SofosCrete είπε...

Στέλιο τώρα που έφυγα και εγω απο Κρήτη σε καταλαβαίνω. Εγώ πάντως μάλλον θα πάω Αυγουστο.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Πήγες στην Κύπρο αν δεν κάνω λάθος ε;
Τελικά την Κρήτη την έχουμε στη μέση και γυρίζουμε γύρω-γύρω!
(Να δούπε πότε θα χτυπήσουμε κέντρο!)

πυθαρακι είπε...

Πέρασα να πω ένα γεια και να ευχηθώ καλό καλοκαίρι έστω κι αργοπορημένα.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Δεν υπάρχουν αργοπορημένες ευχές Πυθαράκι.
Οι ευχές δεν ξέρουν τι είναι χρόνος, δεν έχουν ρολόγια και ημερολόγια.
Δεν είναι παγιδευμένες σαν κι εμάς, είναι ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ!

SofosCrete είπε...

Ναι Στελιο στην Κυπρο ήρθα. Στην Παφο.. Δεν λεω ωραια και η Κυπρος αλλα σαν την Κρήτη....
Κεντρο χτυπαω αυγουστο!